آموزش عکاسی خیابانی (بخش اول)

عکاسی خیابانی (به انگلیسی: Street Photography) به عنوان بدنه هنر عکاسی، صحنه‌هایی از زندگی روزمره مردم را سوژه اصلی خود قرار می‌دهد. خیابان‌ها، پارک‌ها، مساجد، محل‌های خرید و مراکزی که مردم گرد هم می‌آیند، محل اصلی تهیه عکس‌های خیابانی است. هر چند این عکاسی شاخه‌ای از عکاسی مستند به‌شمار می‌آید اما از بعضی لحاظ با هم متفاوت هستند از جمله اینکه هدف اصلی عکاسی خیابانی به تصویر کشیدن مردم است و نه پوشش یک اتفاق. در واقع این شاخه از عکاسی آیینه‌ای است در برابر مردم که گاهی نیز با شوخ‌طبعی یا لحنی طعنه‌آمیز پیام‌های سیاسی یا اجتماعی را منتقل می‌کند که در چنین شرایطی به عکاسی مستند نزدیک می‌شود. سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۰ نقطه اوج و شکوفایی [[تاریخ عکاسی]] خیابانی است.

هر عکسی را که در فضای عمومی گرفته شود می‌توان در ژانر عکاسی خیابانی قرار داد »، فارغ از آنکه این عکس در خیابان ثبت شده یا در یک موزه، اتوبوس یا بازارچه و یا …

به عنوان ابتدایی‌ترین تعریف، عکاسی خیابانی یک عکاسی بی پرده از موقعیت‌های عمومی است. در اصطلاح عکاسی، بر عکس ظاهر کلمه، «خیابانی» به معابر محدود نمی‌شود. این کلمه و نوع برای هر مکان عمومی به کار می‌رود. عکاسانی مانند هلن لویت، گری وینوگرند، تونی ری جونز، رکوبیر سینک، دائیدو موریاما و جوئل میروویتز روش‌های مختلفی در عکاسی خیابانی دارند، و در چند دهه اخیر این اصطلاح بیشتر مطرح و به کار برده می‌شود. رسان‌های اخیر مانند Street Photography Now, HCSP, اینستاگرام و انجمن آنلاین خیابانی این قلمرو را به روشی قابل فهم گسترش داده‌اند و عکاسی خیابانی را به سطح جدیدی از محبوبیت رسانده‌است. نظرات و رویکردها متفاوت است، اما اساساً عکاسی خیابانی تصویری از زندگی واقعی است که با آگاهی از زیبایی‌شناسی بصری القا می‌شود.

نکته مهم مکانی است که عکاس در آن‌جا عکس خود را ثبت کرده، تفاوتی ندارد مسقف است یا خیر؟، تنها کافی است آن محل فضای عمومی باشد.

بسیاری از ما حس خستگی ناشی از دیدن عکس‌های پر زرق و برق مجله وار که روزانه با آن‌ها روبرو می‌شویم را تجربه کرده ایم. عکس‌های پرتره‌ای که به صورت اتفاقی در خیابان‌ها گرفته شده‌اند می‌توانند همان اصالتی که بسیاری از ما در جستجوی آن هستیم را زنده کنند و بار دیگر به ما یادآوری کنند که سوژه‌های واقعی در اطراف ما هستند.

پرتره خیابانی سهم عمده‌ای در عکاسی خیابانی و مستند سازی دارد. امروز، می‌خواهم راجع به پرتره خیابانی نکاتی را یادآور شوم. البته باید هشدار بدهم که بعضی نکاتی که از آن صحبت خواهم کرد، برای عکاسان خانم نسبت به آقایان کارآیی بهتری خواهد داشت!

به عنوان یک عکاس خیابانی قرار است که این طرف و آن طرف بروید و در موقعیت های ناگهانی عکس های فوری بگیرید برای اینکار لازم است که وسایل تان سبک و کوچک باشد.

افراد ناشناس نقش مهمی را در عکاسی خیابانی بازی می‌کنند. با کمک آن‌ها می‌توانید روایت‌هایی جذاب ایجاد کنید و بیننده را به خیال‌پردازی وادارید. ولی اگر تازه به عکاسی خیابانی روی آورده‌اید ممکن است برای عکس گرفتن از غریبه‌ها به قدر کافی اعتماد بنفس نداشته باشید.

بسیاری از عکاسان خیابانی به دنبال صحنه‌هایی می‌گردند که یک حس آنی یا واکنش بصری را به وجود بیاورد، مخصوصاً از طریق شوخی یا شیفتگی مبهم، عحیب و غریب یا اتفاقات فراطبیعی. یک سری عکسهای خیابانی ممکن است دنیای دیوانه کننده ای را نشان دهد. شاید این یک دنیای رؤیایی باشد. یا مبهم، یا تاریک، یا ظریف، یا مرموز. تناقضی که این صفات ممکن است در صحنه‌هایی که در روزمره‌ترین و واقعی‌ترین مکان، «خیابان» یافت شود، بی‌نهایت جذاب است.

عکاسی خیابانی رپورتاژ نیست. برای عکاس خیابانی هیچ وظیفه ای برای مستند کردن موضوعی خاص وجود ندارد. نگرانی اصلی زندگی به‌طور کلی و کاهش آن در فریم‌هایی است که به تنهایی و بصری اتفاق می‌افتد. این امر به انتخابی دقیق از عناصر بصری نیاز دارد تا از تا از ترکیب نهایی خارج یا به آن اضافه شود، و توجه فوق‌العاده را به لحظهٔ انتخاب شده برای نوردهی می‌طلبد. این دو عامل در ابتدا ممکن است برای همه نوع عکاسی، جهانی به نظر برسند، اما در عکاسی خیابانی بسیار حیاتی هستند، زیرا تنها با این ابزارها عکاس خیابانی معنا را بیان می‌کند. هیچ تنظیم یا نوردهی، زمان آماده‌سازی کم، و به صورت ایده‌آل هیچ پیش فرضی وجود ندارد. این فرایند مبتنی بر دیدن و واکنش نشان دادن، و همچنین با استفاده از تفکر، با یکدیگرعمل می‌کنند. برای بسیاری از عکاسان خیابانی این یک تجربه مبهم است و برخی گزارش می‌دهند که هنگام مشاهده دقیق رفتار دیگران، کنترل خود را از دست می‌دهند، که این درگیری عاطفی آنهاست.

هنگامی که به درستی تمرین شود، همان‌طور که کولین وستربک در بایستندر نوشته‌است، "یک نوع عکاسی است که چیزی مهم و طبیعت کلی اعتدال، دربارهٔ اینکه چه چیزی دربارهٔ محصول یک تصور خاص است، را می‌گوید. ترکیب این ادوات، یک دوربین و سوژه، خیابان، یک نوع عکس را ارائه می‌دهد، به روشی که پرتره‌های معمولی، مناظر تصویری و انواع دیگر ژانرها اینگونه نیستند، و فقط مختص به عکاسی است.

نکات مهم در عکاسی خیابانی

- پس‌زمینه‌ی مناسب در عکاسی خیابانی: در عکاسی خیابانی پس‌زمینه‌ی مناسب به اندازه‌ی خود سوژه‌ی اصلی اهمیت دارد. برای شروع عکاسی خیابانی ابتدا یک پس‌زمینه‌ی مناسب پیدا کنید و سپس منتظر بمانید تا شخصی از برابر آن عبور کند. انواع دیوارها می‌توانند انتخابی مناسب برای پس‌زمینه باشند. برای مثال می‌توانید از دیوارهای آجری، دیوارهای سیمانی، دیوارهای سفید، دیوارهایی با دیوارنوشته‌های شهری یا دیوارهای تبلیغاتی با تصاویر و نوشته‌های بزرگ استفاده کنید. بیلبوردها و ساختمان‌های زیبا که ستون‌ها و طاق‌هایی چشم‌نواز دارند هم گزینه‌های خوبی هستند. همچنین کوچه‌های باریک می‌توانند حس پرسپکتیو را با قدرت زیاد در کادر نمایش دهند. اگر از نقطه‌ای مرتفع عکاسی کنید حتی می‌توانید سطح زمین را به‌عنوان پس‌زمینه‌ی عکس به کار ببرید.

-  حفظ فاصله در عکاسی خیابانی: اگر عکاسی خیابانی از غریبه‌ها بدون کسب اجازه برایتان دلهره‌آور است می‌توانید برای غلبه بر استرس از فاصله‌ای دورتر از آن‌ها عکس بگیرید. اگر از مردم فاصله داشته باشید به احتمال زیاد متوجه عکس گرفتن شما نخواهند شد. این شیوه همچنین باعث می‌شود به مراتب کمتر به حریم دیگران وارد شوید و عکس‌های خیابانی شما عنصر احتیاط و ناشناس ماندن سوژه را حفظ کنند.

عکاسی HDR

اگر در تنظیمات دوربین گوشی‌تان گشتی زده باشید، احتمالا چیزی به نام HDR را دیده‌اید. HDR مخفف عبارت High Dynamic Range است که فعال کردن آن کمک می‌کند در بعضی شرایط عکس‌های بهتری بگیرید، اما لزوما این طور نیست که همیشه عکس‌های شما را بهتر کند. ابتدا بیایید با HDR و نحوه کار آن آشنا شویم.

زمان هایی پیش می آید که دوربین بر خلاف انتظار به خوبی نمیتواند نورسنجی کند. این مشکل معمولا زمانی پیش می آید که تفاوت نوری نقاط تاریک و روشن در محدوده سوژه زیاد باشد. چشم انسان قادر است که مناطق تیره و روشن و تفاوت نوری را به خوبی از هم تفکیک کند. ولی برای حل این مشکل در دوربین تکنیک HDR را قرار دادند.

روش‌های مختلفی برای خلق تصاویری که HDR نامیده می‌شوند وجود دارند. روش‌های معمول ایجاد تصاویر، رنج دینامیکی پایین‌تری نسبت به آنچه چشم انسان می‌تواند ببیند دارند. این روش‌ها عکاسی «استاندارد» یا «رنج دینامیکی پایین» نامیده می‌شوند. 

روش‌ها و ترفندهایی برای رفع این محدودیت وجود دارند و این روش‌ها گاهی اوقات روش‌های عکاسی HDR نامیده می‌شوند. این روش‌های خاص معمولاً ترکیبی از روش‌های قدیمی و پیش‌پاافتاده از ترکیب دیجیتالی تصاویر است. همچنین فرمت تصویر «رنج دینامیکی بالا» و فضاهای رنگ خاص آن وجود دارد که رنج‌های وسیع‌تری نسبت به سایر فرمت‌های استاندارد ارائه می‌کند و قادر است جزییات عالی در سایه و همچنین روشنایی ثبت کند. این فرمت‌ نیز به درستی HDR نامیده می‌شود و ربطی به روش‌هایی که قبلاً ذکر کردیم ندارد. این تصاویر معمولاً به وسیله تجهیزاتی که ذاتاً HDR هستند، گرفته می‌شوند. امروزه وقتی صحبت از تصویربرداری HDR می‌شود، منظور اغلب عکاسان روش ترکیب کردن داده‌های تصاویر با نوردهی‌های مختلف برای خلق یک عکس با جزییات بالاتر از محدوده‌های عکس‌های نرمال است.

ترفندهای عکاسی HDR 

• برای بدست آمدن نتیجه بهتر سعی کنید از سه پایه استفاده کنید.
• برای جلوگیری از ایجاد لرزش بهتر است از کابل شاتر استفاده شود.
• همیشه سعی کنید از فرمت RAW در عکاسی استفاده کنید. همینطور در این مورد.
• در هنگام عکس برداری حتما از حساسیت ایزو و دریچه دیافراگم ثابت استفاده کنید.
• برای بدست آمدن عکسی یکدست بهتر است کادر خود را تغییر ندهید.
• سیستم فوکوس دوربین خود را روی حالت continuous قرار دهید.
• بهتر است سوژه های ثابت را برای به کار بردن این تکنیک مورد استفاده قرار دهید.
• بدست آوردن عکس HDR بسیار ساده است. اما مانند هر کار دیگری که تازه شروع به یادگیری آن میکنید نیازمند تمرین و تلاش زیاد است.

موارد لازم برای ایجاد یک تصویر  HDR

• دوربینی که قابلیت تنظیم میزان نوردهی (اندازه دیافراگم) را داشته باشد. اگر دوربینی داشته باشید که بتواند از یک منظره و کادربندی واحد با نوردهی های متفاوت چندین عکس بگیرد بسیار بهتر است.
• سه پایه. هنگامی که قصد ثبت چند عکس از یک منظره را دارید، بهتر است از سه پایه استفاده کنید تا وضعیت دوربین ثابت و کمترین حرکت را داشته باشد.
• منظره هایی با کنتراست بالا. اچ‌دی‌آر در این حالت ها بسیار عالی است. عکاسی اچ‌دی‌آر از یک کارت توسی همانی است که عکس معمولی است. اما عکاسی از منظره های طبیعت زیر نور آفتاب یا ابرهای صاعقه‌دار صحنه هایی هستند که در حالت اچ‌دی‌آر بهترین نتیجه را خواهند داشت.
• شاید به برخی نرم افزارهای اچ‌دی‌آر نیز نیاز داشته باشید. به طور مثال، می توانید از Photomatix استفاده کنید. این نرم افزار امکان تولید عکس ها از حالت سورئال تا بسیار چشمگیر و عالی را به کاربر می دهد.
• برای یادگیری استفاده از این گزینه به زمان هم نیاز دارید. هیچ کاری با معجزه پیش نمی رود. باید تمرین زیادی داشته باشید. عکس های اچ‌دی‌آر هم همچون دیگر قابلیت های دوربین به تکرار و تمرین زیاد نیاز دارد.

گوشی‌هایی که دو عکس در اختیار ما قرار می‌دهند تا خودمان انتخاب کنیم. خوشبختانه بیشتر گوشی‌هایی که قابلیتی به نام HDR دارند، دو عکس که یکی حاصل استفاده از HDR است و دیگری یک عکس عادی است، به ما ارائه می‌کنند و می‌توانیم بهترین عکس را انتخاب کنیم. البته اگر زمان کافی برای بررسی عکس‌ها نداشته باشیم، بهتر است با توجه به منظره و سوژه‌ای که از آن عکس می‌گیریم، بهترین تنظیمات را انتخاب کنیم و در مورد HDR تصمیم بگیریم. لذا استفاده از نکات گفته شده مفید واقع می‌شود.

عکاسی پرتره چیست؟

عکاسی پُرترِه، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری می‌شود. پرتره، در واقع به نقاشی یا عکس یا تصویری از صورت یک شخص گفته میشود که بوسیله این تصویر قصد دارند ماهیت یا شخصیت شخص را نمایش دهند. پرتره در لغت به معنی تصویر، نقاشی، مجسمه، پیکره و …. است و در شکل اختصاصی آن به مجسمه ی صورت، تصویر صورت، عکس صورت و مجسمه ی نیم تنه، اطلاق می شود. 

تاریخچه عکاسی پرتره و آتلیه، به اواسط قرن دوازده شمسی بر می گردد. در آن زمان، افراد مجبور بودند به روش daguerrerptype (یک روش عکاسی قدیمی که با استفاده از صفحات نقره ای حساس به ید و بخار جیوه انجام می شد) عکس بگیرند اما با ظهور عکاسی پرتره، همه این موانع برداشته شده و عکاسی پرتره محبوبیت زیادی پیدا کرد. در این نوع از عکاسی پرتره، افراد در مقابل یک زمینه روشن نشسته و بالای سرشان نور ملایمی که از پنجره می تابید را منعکس می کردند. با گذشت زمان و پیشرفت تجهیزات مختلف عکاسی، زمان نشستن در برابر دوربین کاهش یافته و حتی عکاسی در بیرون از استودیو نیز انجام می گرفت. 

انواع عکاسی پرتره:

1.  پرتره تمام قد: کادر مناسب این سبک اغلب مستطیل عمودی است.

2.  پرتره پرسنلی: ادارات و دوایر دولتی، مدارس، راهنمایی و رانندگی، مدارس، ثبت احوال بیشترین نیاز را به عکس پرسنلی دارند.

3. پرتره هنری: اغلب مورد استفاده هنرمندان، بازیگران، نویسندگان و ... قرار می گیرد.

4.  پرتره سیاسی: در این سبک از پرتره، از نماد های ملی میهنی و بومی میهنی استفاده های فراوان می شود.

5. پرتره تبلیغاتی: بیشتر مصارف تجاری دارد.

6. پرتره خانوادگی: مناسبت های خانوادگی، مسافرت ها و جشن ها موارد اصلی این سبک به شمار می آید.

معمولاً فاصله‌های کانونی لنزهای مورد استفاده برای عکاسی پرتره بخاطر بار روانی لنزهای واید و نرمال (بسیاری از افراد در هنگام قرار گرفتن در مقابل دوربین‌های عکاسی یا فیلمبرداری دچار انقباض در عضلات صورت خود می‌شوند به گونه‌ای که نوعی اضطراب در چهره آنها نمایان می‌شود، بنابراین با استفاده از لنزهای تله و فاصله گرفتن از سوژه این مشکل تا حد قابل توجهی کاهش می‌یابد)، از دو برابر نرمال به بالا و بخاطر کاهش شدید عمق میدان وضوح در لنزهای تله بلند، کمتر از چهار برابر لنز نرمال است. بهتر است عکس‌های پرتره را با عمق میدان کم (یعنی با دیافراگم باز) تهیه کرد تا پس زمینه محو شود و سوژه با تأکید بیش تری دیده شود.

آموزش عکاسی زمان گریز یا تایم لپس

شاید تکنیک تایم لپس به نظر پیچیده و عجیب بیاید، اما در حقیقت کار ساده ای است.

مهمترین چیزی که به آن احتیاج دارید تایمری (interval timer) برای ایجاد وقفه یا فاصله زمانی بین عکس هاست که خیلی از دوربین های Pentax و Nikon این قابلیت را در خود دارند. اگر دوربین شما این قابلیت را ندارد، می توانید از کنترلرهای بیسیم مانند Hähnel Giga T Pro II استفاده کنید یا با استفاده از برنامه های کنترل دوربین با موبایل یا تبلت خود، دوربین را کنترل کنید. با استفاده از اپلیکیشن هایی چون DSLR Controller  یا ioShutter می توانید دوربین خود را به صورت بیسیم و با استفاده از موبایلتان کنترل نمایید.

در این تکنیک هر عکس یک فریم از ویدئو خواهد شد، هر وقت که فیلم را پخش می کنید تقریباً ۲۵ فریم در یک ثانیه برای شما نمایش داده می شود. به این معنی که اگر شما در هر ثانیه یک عکس بگیرید، بعد از یک دقیقه عکاسی ۶۰ فریم خواهید داشت که حدود ۲ ثانیه ویدیو شما را تشکیل می دهد.

برای سوژه هایی که سریع حرکت می کنند عکاسی با وقفه زمانی ۱ تا ۲ ثانیه را انتخاب کنید، اما برای عکاسی از سوژه هایی که با سرعت پایین تری حرکت می کنند عکاسی با وقفه زمانی ۱۰ ثانیه یا بیشتر را انتخاب کنید تا با این کار حرکت آنها واضح تر دیده شود.

در نهایت عکس هایی که گرفته اید را باید تبدیل به ویدئو کنید. این کار را اکثر برنامه های ویرایش ویدئو انجام می دهند. برنامه Google Picasa یک نرم افزار بسیار خوب و رایگان برای ساخت تایم لپس است.

مرحله  اول: ابتدا محل مورد علاقه خود را پیدا کنید به عبارتی یک منظره شهری یا چشم انداز دارای یک سری حرکت که قصد دارید آن را در تایم لپس خود نمایش دهید   و سعی کنید یک نقطه دید مرتفع پیدا کنید. رنگ های روشن نیز به افکت شهر اسباب بازی کمک می کنند، پس در نتیجه در آب و هوای خوب عکس بگیرید، در حالت ایده آل با چند ابر پفی در حال عبور، اگر آسمان را هم در عکس خود می گنجانید.

مرحله دوم : شما می بایست دوربین خود را بر روی یک سه پایه نصب کنید. همچنین شما می توانید آن را بر روی یک دیوار یا در بالای یک کیسه قرار دهید، اما به یاد داشته باشید که بهترین تایم لپس ها آنهایی هستند که در آنها صحنه حرکت می کند، نه دوربین، و کوچکترین حرکت دوربین می تواند این افکت را خراب کند. اگر سه پایه شما کمی لرزش دارد یعنی لق می خورد ، کیف دوربین خود را از آن آویزان کنید.

مرحله سوم : توجه داشته باشید که اگر لنز تیلت شیفت ندارید، می توانید با لنز استانداردتان عکس های تایم لپس خود را بگیرید. کافیست این شماره را رد داده و گام های بعدی را مطالعه نمایید. لنز تیلت شیفت تنها تایم لپس شما را مینیاتوری می کند و به آن افکت مرسوم «شهر اسباب بازی» را اضافه می کند که حتی ممکن است آن را برای ویدیو تایم لپس خود ترجیح ندهید.

مرحله چهارم : شما باید از فوکوس دستی برای فوکوس کردن بر روی قسمتی از کادر (نقطه کانونی – مرکز توجه) که می خواهید واضح شارپ باشد استفاده کنید و در صورت لزوم، بر روی صفحه نمای زنده (live view) تا دید ۱۰۰% زوم کنید تا بررسی کنید که ناحیه ای که می خواهید در فوکوس باشد، کاملا شارپ است. استفاده از فوکوس دستی، سعی و تلاش مکرر لنز برای فوکوس (hunting) را نیز متوقف می نماید.

مرحله پنجم : برای اینکه مطمئن شوید نوردهی، رنگ و فوکوس در عکس ها ثابت می ماند و در طول ویدیو تایم لپستان تغییر نمی کند، دوربین را روی حالت دستی (Manual) بگذارید، برای تراز سفیدی هم یکی از گزینه های پیش فرض مانند Cloudy (ابری) یا Daylight (نور روز) را با توجه به شرایط موجود انتخاب کنید. لنز را هم روی فوکوس دستی بگذارید تا فوکوس دوربین هم بین عکس ها تغییر نکند

  توصیه میشود که برای تایم لپس های فضای باز از مُد نوردهی دستی (manual) استفاده کنید، در غیر این صورت دوربین شما ممکن است در نیمه راه به علت تغییر نور، دیافراگم یا تراز سفیدی را تغییر دهد. ما برای تایم لپس های خود یک دیافراگم f/3.5 در ایزو ۱۰۰ انتخاب کرده، و سپس به تنظیم سرعت شاتر پرداختیم تا وقتیکه یک تصویر به خوبی نوردهی شده به دست آوردیم.

جالب است بدانید ما برای عکاسی تصاویر مورد نیاز برای ساخت فیلم تایم لپس، به منوی دوربین D750 خود رفتیم، به «Photo shooting menu یا منوی عکسبرداری» اسکرول کردیم و «Interval Timer shooting یا عکاسی با وقفه زمانی» را انتخاب کردیم. از اینجا ما یک وقفه زمانی دو ثانیه ای را برای ۵۰۰ عکس تنظیم کردیم، تا یک ویدیوی ۲۰ ثانیه ای با ۲۵ فریم در ثانیه به دست آوریم

 

مرحله  ششم : شما برای گرفتن عکس ها به تایمر ایجاد وقفه (interval timer) بین عکس ها نیاز دارید. اکثر دوربین های جدید Nikon این قابلیت را در خود دارند، اما اگر دوربین شما چنین قابلیتی نداشته باشد باید از ریموت کنترل دوربینی استفاده کنید که چنین قابلیتی داشته باشد. ریموت کنترل رادیویی هنل (Hähnel Giga T Pro II) گزینه مناسبی در صورت وجود نداشتن این قابلیت در دوربین شما است

فراموش نکنید که زمانبندی، کلید ایجاد یک تایم لپس موثر است. وقفه (interval) بین عکس ها چیزی است که سرعت ویدیو نهایی را مشخص می کند. هرچه وقفه زمانی بین عکس ها طولانی تر باشد، حرکت المان ها در فیلم نیز سریع تر خواهد شد و برعکس.در نظر داشته باشید که این به شما بستگی دارد که بخواهید حرکت را در ویدیو نهایی سریع نشان دهید یا آهسته، اما در ادامه برای صحنه های مختلف وقفه هایی را پیشنهاد می دهیم و شما می توانید آن ها را امتحان نمایید.

ابر هایی که خیلی آهسته حرکت می کنند: وقفه ۱۰ ثانیه ای.

ابرهایی که معمولی حرکت می کنند: وقفه ۵ ثانیه ای.

ابرهایی که بسیار سریع حرکت می کنند: وقفه ۳ ثانیه ای.

مردمی که در خیابان راه می روند : وقفه ۲ ثانیه ای.

مسیر خورشید در یک روز صاف و آفتابی: وقفه ۳۰ ثانیه ای.

مناظر شب، ستارگان، ماه و غیره: وقفه ۲۰ تا ۳۰ ثانیه ای.

ترافیک به وقفه زمانی یک یا دو ثانیه ای نیاز خواهد داشت، بسته به فاصله وسایل نقلیه از شما و سرعت آنها. ما برای دنباله خود از وقفه ۲ ثانیه ای استفاده کردیم (مرحله ۶ را ببینید).

نکته سریع: در اینجا ذکر این نکته ضروریست که وقتی دارید اولین عکس دنباله خود را می گیرید، ایده خوبی است که سرعت شاتر را برای به دست آوردن یک نوردهی صحیح در زمانی که خورشید و/یا صحنه در روشن ترین حالت خود است، تنظیم کنید. اگر این کار را نکنید، هر موقع که خورشید بیرون می آید شما در معرض خطر یک دنباله بیش از حد نوردهی شده از تصاویر با هایلایت ها (قسمت های روشن) سوخته خواهید بود. اگر خورشید پشت ابر برود، شما در نهایت یک دنباله عکس کمی تاریک تر خواهید داشت، اما سایه های تاریک کمتر از هایلایت های سوخته حواس پرتکن می باشند.

ویرایش عکس ها:

برای شروع شما می بایست عکس ها را در نرم افزار لایت روم باز کنید. اولین عکس خود را انتخاب کنید، و تراز سفیدی، نوردهی، کنتراست و غیره را در صورت نیاز تنظیم کنید – اکنون زمان بازیابی هایلایت ها یا زیاد کردن اشباع است. شما ممکن است بخواهید یک فیلتر تدریجی (Graduated Filter) یا یک افکت وینیت (vignette) به آن اضافه کنید تا تمرکز بیننده را به مرکز تصویر خود جلب نمایید.

مرحله  دوم :  توجه داشته باشید که هنگامی که اولین عکس را ویرایش کردید، کل مجموعه را انتخاب کنید (Cmd/Ctrl+A) و بر روی دکمه Sync (همگام سازی) در پایین سمت راست پنجره کلیک کنید. این کار ویرایش شما را به تمام عکس ها اعمال می کند، که فوق العاده در وقت شما صرفه جویی می کند، هنگامی که ۵۰۰ عکس برای پردازش دارید.

مرحله  سوم :  در این مرحله شما می بایست به پنل Slideshow بروید و تنظیمات LRTimelapse را از Template Browser (مرورگر الگو ها) انتخاب کنید. شما تنظیمات نرخ فریم های مختلف را مشاهده خواهید کرد – یکی از این استاندارد های تلویزیونی را متانسب با محل زندگی خود انتخاب نمایید (ویدیو PAL، در ایران و انگلستان مورد استفاده قرار می گیرد، در نرخ ۲۵ فریم در ثانیه اجرا می شود؛ NTSC، در آمریکا مورد استفاده قرار می گیرد، در نرخ ۲۹٫۹ فریم در ثانیه اجرا می شود).

مرحله چهارم : حتما مطمئن شوید تمام تصاویری که می خواهید در فیلم تایم لپس خود استفاده کنید انتخاب شده اند (کلیدهای Cmd/Ctrl+A را فشار دهید تا کل دسته عکس ها را انتخاب کنید)، سپس بر روی دکمه خروجی گرفتن با نام Export Video در زیر template browser کلیک کنید. فایل ویدیوی خود را نام گذاری کنید، سپس بر روی Save کلیک کنید. ویدیوی شما هم اکنون شروع به اکسپورت شدن می کند.

مرحله پایانی :  در پایان توجه داشته باشید که ممکن است مجبور باشید مدتی منتظر بمانید تا کامپیوتر تصاویر با رزولوشن بالای شما را به ویدیو اکسپورت کند، به خصوص اگر یک تایم لپس نسبتا طولانی باشد. بدیهی است که هرچه ویدیو طولانی تر باشد، این مرحله بیشتر طول خواهید کشید.

اینتروالومتر

این نکته را در نظر داشته باشید که که همه دوربین های DSLR قابلیت عکاسی با وقفه زمانی را ندارند. اگر دوربین شما این ویژگی را ندارد، می توانید یک اینتروالومتر (Intervalometer) اکسترنال متناسب با آن بخرید. آنها شبیه به ریموت کنترل هستند، اما شما همچنین می توانید آنها را برنامه ریزی کنید تا یک سری عکس با وقفه های زمانی تعیین شده بگیرند.

معرفی کتاب های عکاسی

امروزه افراد زیادی هستند که می خواهند عکاسی را به صورت خودآموز یاد بگیرند. این افراد به دبنال کتاب های خاصی هستند تا بتوانند با تکنیک های این حرفه جذاب بهتر آشنا شوند.

اکثر کتاب های عکاسی هزینه بالایی دارند یا فقط به زبان انگلیسی منتشر شده اند و ترجمه نشده اند. بنابراین معرفی کتاب های خوب برای علاقه مندان به عکاسی لازم به نظر می رشد. برخی از مهمترین کتاب های عکاسی به شرح زیر هستند.

• نور پردازی در عکاسی -  انواع نورپردازی عکاسی پرتره با فلاش

نورپردازی در عکاسی پرتره اهمیت فراوانی دارد. اگر به دنبال یک کتاب آموزش نورپردازی هستید که خیلی خلاصه و ساده به شما بگوید برای گرفتن نمونه عکس های پرتره، هم در آتلیه و هم فضای باز، از چه تجهیزات و چیدمان نورپردازی ای (مثل فلاش، سافت باکس و…) استفاده شده، اگر هنوز نمی‌دانید که مهم‌ترین مطلب در عکاسی نورپردازی است، فرصت و لذت مطالعه این کتاب را از دست ندهید.

این کتاب که در آن به نورپردازی بهتر در عکاسی پرداخته است. نورپردازی در عکاسی برای روشن کردن سوژه نیست. بلکه برای تاکید بر سطوح، شکل و جنس سوژه و حتی کم‌تر به چشم آمدن آن است. ما می‌توانیم با ایجاد سایه روشن، آثاری زیبا، خیره کننده و رویایی خلق کنیم. با نورپردازی آگاهانه و هنرمندانه می‌توان توجه بیننده را به نقاط خاص در تصویر گرفته شده جلب کرد. همچنین می‌توانیم کوتاه را بلند، بلند را کوتاه، چاق را لاغر و لاغر را چاق فربه نشان دهیم و ظاهر سوژه را کاملا تغییر دهیم.

شاید شما عکاسی در محیط‌های کم نور یا خیلی نورانی را انتخاب کرده باشید، ولی برای خلق تصاویر جذاب‌تر دچار مشکل شده باشید، پس به خواندن این کتاب بپردازید.

• ۵۰ روش نورپردازی برای عکاسی پرتره

کتاب ۵۰ روش نورپردازی برای عکاسی پرتره به شما روش طراحی نور پردازی و دیاگرام ها را آموزش می دهد. این کتاب راهنما شامل تمامی نکته های لازم برای عکاسی پرتره زیبا و موفق می باشد. این کتاب به شما تکنیک های ساخت سایه روشن برای طراحی عکس های پرتره حرفه ای را آموزش می دهد.

یکی از سوالات مهم در عکاسی پرتره این است که چگونه می توانید سایه زیر چشم و پانه را نمایان کنید؟ و چطور می توانید یک عکس پرتره رمانتیک و عاشقانه از خانم ها تهیه کنید؟ این کتاب به شما روش های نورپردازی برای حل این مشکلات را آموزش می دهد.

• هک عکاسی

کتاب هک عکاسی از مایک نیوتون به شما کمک خواهد کرد که طی ۱۰ گام و آموزش ساده عکاسی خود را ارتقا دهید. در این کتاب از اطلاعات تکنیکی پیچیده و جزئیات اضافی خبری نیست. متن کتاب روان بوده و همراه با مثال و عکس قصد در بهبود عکاسی شما دارد. این کتاب «هک عکاسی نام گذاری شده چراکه ساعت ها آزمون و خطا را از راه شما بر خواهد داشت.

• بوکه

این کتاب در بیان ساده، راهنمایی است که با توضیح روند بوکه، کمک می کند تعدادی از موانع بازدارنده را بشکنید تا بتوانید از این روش به صورت خلاقانه استفاده کنید. این یک تکنیک زیبا است و روشی است که این روزها بیشتر و بیشتر در عکاسی منظره (شاخه ای که عموما در آن از عمق میدان های زیاد استفاده می شد) می بینم. همان طور که من عکاسی منظره را برای تجربه بوکه انتخاب کردم، شما می توانید این دانش را فرا بگیرید و در شاخه عکاسی دلخواهتان امتحانش کنید.

• ترکیب بندی در عکاسی – لوری اکسل

• عکاسی مقدماتی