مینیمالیسم در عکاسی

در هنر های تجسمی (مثل مجسمه سازی، نقاشی، عکاسی و…)، مینیمالیسم (minimalism) یک سبک یا رویکرد است که هنرمند سادگی را اساس خلق آثار خود قرار می دهد. یعنی از روش های ساده و خالی از پیچیدگی استفاده می کند – که یکی از مهم ترین آن ها، کاهش المان های بصری می باشد. مینیمالیسم در زبان فارسی، «ساده گرایی»، «هنر کمینه» یا «کمینه گرایی» نیز نامیده می شود. 

در عکاسی، مینیمالیسم یک بیان یا شرح بصری واضح است – همان ساده تر کردن درک عکس که در بالا اشاره کردیم. داستان عکس ساده می شود، المان ها کاهش می یابند، و فضای تمیز اضافه می شود. 

این سبک هنری، اجزاء ساده مانند رنگ، شکل، بافت و خطوط را به طور کامل ترکیب می کند.

همچنین قصد دارد تا چشم مخاطب، سوژه را کاملا ببیند.

هنرمندان یا آزادی این نوع سبک را می پذیرند و یا به دلیل عدم ثبات و قانون کلی، آن را نکوهش می کنند.

این تفاوت در عکاسی به خوبی تعریف نشده است، به طوری که معمولا همیشه می توانید یک لحظه از زندگی واقعی را ثبت کنید، اما هرگز یا خیلی کم، یک عکس مینیمالیستی می تواند از عناصر ذکر شده استفاده کند تا تأثیر بسیار قوی بر روی بیننده ایجاد کند.

کم، در عکاسی مینیمالیستی یه معنای «زیاد» است .

کم به معنی ناخوشایند نیست و همچنین ساده به معنی خسته کننده نیست. شاید برخی از افرادی که برای اولین بار بخواهند عکاسی مینیمالیستی را امتحان کنند، این پیش داوری ها را داشته باشند.

یک طرح رنگی خیلی خوب و یا یک سوژه واحد در مقابل یک پس زمینه خالی ممکن است ساده به نظر بیاید، اما این کنتراست است که قدرت بیشتری به سوژه و مفهوم بیشتری به طرح رنگی می دهد. مهم این است که بدانید، فریم شما قرار است چه باشد و چه چیزی در تصویر نهایی قرار خواهد گرفت. همیشه برای این کار وقت بگذارید و بعدا عکس ها را کراپ کنید (برش دهید)، زیرا ریتم و حال و هوای عکس های مینیمالیستی در هنگام تغییر اندازه حتی کم نیز، تغییر می کند. فقط یک نمونه از هر جزئیات مهم است، حتی در مینیمالیسم.

ترکیب‌های مینیمال یکی از بهترین راه‌ها برای گرفتن یک عکس زیبا می‌باشد. عکس‌های ساده معمولا زیباترین و جذاب‌ترین عکس‌ها می‌باشند. در این نوع تصاویر با استفاده از فضای خالی اطراف سوژه تمام تمرکز عکس را متوجه سوژه می‌کنید.  این سبک از عکاسی با طرح یک چالش با  تنطیم یک یا دو عنصر و حذف تمام اضافات در کادر به بیان یک موضوع  و پیام می پرداد.

در تعاریف آمده است که اساس هنر مینیمال خلاصه گرایی در فرم و تاکید بر محتوا ی اثر است و پیش از آنکه به احساسات شخصی و بیان آنها علاقه مند باشد،سعی دارد از قوانین فیزیک و ریاضی و استعاره و نشانه در خلق آثار استفاده کند.

بنابراین می توان عنوان کرد که یک مکتب هنری است، مکتبی که اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان روش‌های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی و یا شبه فلسفی بنیان گذاشته‌است.

با حذف بی نظمی های موجود در عکس، افراد غیر ضروری و دیگر عوامل بی نظم کننده تصویر، شما تمام عوامل بالقوه را از بین برده و باعث می شوید که درک عکس برای بیننده ساده تر شده و راحت تر بفهمد که تمرکز اصلی شما در عکس چه چیز یا چه کسی بوده و همچنین شما می خواهید چه هدفی را در عکس بیان کنید.

عناصر مختلفی می‌توانند سوژه خوبی برای عکاسی مینیمالیستی باشند. چیزی که در این نوع عکاسی مهم است، عناصری است که در اطراف سوژه قرار دارند. هدف عکاسی مینیمالیستی ایزوله کردن سوژه اصلی می‌باشد و یکی از راه‌های انجام این کار این است که در اطراف سوژه فضای خالی زیادی وجود داشته باشد.

آسمان را نگاه کنید و دنبال عناصری بگردید که به راحتی بتوانید آن‌ها را از فضای آزاد اطراف جدا کنید و فقط آسمان در پس زمینه عکس قرار داشته باشد. برای این کار می‌توانید از ساختمان‌های بلند، پل، تابلو، تیر چراغ برق، شاخه درخت و یا درخت ها استفاده کنید.

 همچنین می‌توانید هرچیزی که به نظر شما جالب می‌آید را هم از روی زمین بردارید و رو به آسمان بگیرید. قبل از اینکه عکس بگیرید هم مطمئن شوید که چیز دیگری داخل عکس شما نباشد.

در عکاسی مینیمالیستی شما به دنبال یک عکس مرتب هستید. این نوع عکس می‌تواند براساس موقعیت و اینکه چگونه سوژه خودتان را تنظیم می‌کنید متفاوت باشد. از این رو در این مقاله، ده روشی که می‌توانید عکس‌های مینیمالیستی فوق العاده‌ای بگیرید را مورد بررسی قرار می‌دهیم. توجه داشته باشید حتما لازم نیست دوربین عکاسی داشته باشید این روشها با موبایل هم قابل استفاده هستند.

نکات مهمی که در عکاسی مینیمال استفاده میشود شامل موارد زیر است:

1. سادگی در تصویر

2. تکرار و سریالی بودن عناصر عکس

3. استفاده از اشکال هندسی

4. کاهش اشیا در تصویر

5. دوری از موضوعات سیاسی،اجتماعی،اقتصادی و دیگر موضوعات گسترده و پیجیده

6. ابراز منظور و مفهوم به شکل مستقیم

استفاده از فضای منفی برای ترکیب بندی در عکاسی مینیمال

همانند سایر سبک های عکاسی، استفاده خوب از ترکیب بندی، یک مزیت خوب در این سبک محسوب می شود.

فضای منفی، می تواند بسیار مهم باشد.

فضای منفی، فضای اطراف و بین سوژه ها است، یعنی جایی که “هیچ چیز” وجود ندارد.

اغلب در سایر سبک های عکاسی، فضای منفی نادیده گرفته می شود، اما در عکاسی مینیمالیستی اینگونه نیست و بسیار مورد توجه قرار دارد.

در این سبک، فضای منفی به اندازه سوژه مهم است، اغلب حتی بیشتر از آن. بنابراین، یکی از رایج ترین اشتباهات یک عکاس مینیمالیستی می تواند نادیده گرفتن فضای منفی و فوکوس بیش از حد بر سوژه باشد.

همبستگی بین سوژه و پس زمینه، داستان و مفهوم عکس را بیان می کند. هم سوژه و هم محیط اطراف مهم هستند. به عنوان مثال، اگر می خواهید از یک حشره عکاسی کنید و شات (عکس) شما تنها شامل آن حشره و یک پس زمینه تک رنگ خالی است، بزرگنمایی یا زوم را امتحان کنید تا ببینید که چگونه فضای منفی بر داستان و موضوع عکس تاثیر می گذارد. این امر می تواند به معنای تاکید بیشتر بر حشره باشد، حتی اگر در عکس شما کوچکتر دیده شود.