آموزش عکاسی خیابانی (بخش سوم) - تنظیمات دوربین برای عکاسی خیابانی

ساده‌ترین و سریع‌ترین حالت در تنظیمات دوربین برای عکاسی خیابانی، حالت AV یا الویت دیافراگم (aperture-priority) است. در این حالت، شما میزان دیافراگم و ایزو را تعیین کرده و دوربین سرعت شاتر را انتخاب می‌کند. در یک روز آفتابی می‌توانید دیافراگم را بر روی f/16 و میزان ایزو را بین ۲۰۰-۴۰۰ تنظیم کنید. اگر دوربین سرعت شاتر را بیشتر از ۱/۲۰۰ نشان داد، می‌توانید عکاسی کنید. در غیر این صورت با توجه به سرعت شاتر دوربین، دیافراگم و ایزو را تغییر دهید. اگر دوربین سرعت شاتر را کمتر از ۱/۸۰ نشان داد، باید بدانید که ممکن است عکس شما تار شود. البته این موضوع همیشه بد نیست و گاهی برای ایجاد افکت، می‌توانید از این سرعت شاتر استفاده کنید. به هر حال برای جلوگیری از تار شدن عکس‌ها، میزان ایزو را افزایش دهید یا دیافراگم بازتری را انتخاب کنید.

فکوس محدوده :

این فکوس عکاسی با گشودگی نسبتا کم دیافراگم ( F/16 – F/8) است که به شما اجازه داشتن یک میدان دید عمق را می دهد. یک تکنیک دیگر هم این است که حالت روی A/AV و ISO 1600-3200 و دیافراگم F/8 تنظیم باشد.

دلیل استفاده از فکوس محدوده این است که دوربین را روی اولویت دیافراگم و ISO بالا تنظیم کنید تا سرعت شاتر بیشتری را در عکاسی خیابانی داشته باشید. 

بعضی ها از حالت اتوماتیک ISO هم استفاده می کنند اما باید بدانید در این حالت تنظیمات دوربین انگار همیشه با سرعت 1/250ثانیه عکاسی کند، در حالی که میخواهید بیشترین سرعت شاتر را داشته باشید.بنابراین تنظیم ISO  بصورت دستی بسیار منطقی تر است.

این تنظیماتی که با آنها آشنا شدید زمانی نتیجه بخش است که نور خوبی داشته باشید مثل ساعات صبحگاهی تا عصر. اما هنگام شب اگر میخواهید سریع عکس بگیرید یا باید از لنز واید با دیافراگم ( F/2 – F/2.8 و غیره ) و ISO بالای 16000 استفاده کنید یا با یک فلش عکس بگیرید.

فکوس محدوده با لنزهای واید نتیجه بهتری را در پی دارد. مثلا یک لنز 35 میلی متری یا 28 میلی متری میتواند گزینه خوبی باشد. از 50 میلی متر هم می توانید استفاده کنید اما لنز هرچه طویل تر باشد عمق میدان کمتری خواهید داشت.

هنگامی که فوکوس و دیافراگم خود را تنظیم کردید، تنظیمات دیگر را باید چه کنید؟ شما چند انتخاب دارید. اول از همه، می توانید همه آنها را بر روی حالت دستی قرار دهید (عکاسی در مُد نوردهی Manual) و در حین کار آنها را تنظیم کنید. یا می توانید سرعت شاتر را بر روی حالت خودکار قرار دهید (دوربین در مد اولویت دیافراگم) و ایزو را به صورت دستی تنظیم کنید.

یک انتخاب خوب این است که سرعت شاتر را سریع تر از ۱/۱۲۵ ثانیه نگه دارید چون اتفاق ها در خیابان معمولا سریع رخ می دهند و آهسته تر از این مقدار ریسک ثبت لرزش دوربین و تار شدن عکس وجود دارد. البته همین مسئله در مورد وقتی که شما به صورت دستی عکاسی می کنید نیز صادق است، بهتر است که زیر ۱/۱۲۵ ثانیه نروید، اما اگر آهسته عکس می گیرید، این مسئله ممکن است برای شما متفاوت باشد.

تنظیمات دیگری که باقی مانده ایزو است. شما می توانید آن را بر روی ایزو خودکار نیز قرار دهید، اما یک سقف برای آن تعیین کنید. من فکر می کنم اکثر دوربین های مدرنی که قابل تنظیم هستند نباید با سقف ۱۶۰۰ مشکلی داشته باشند. اما باید مراقب باشید، برخی از دوربین ها ایزوی خودکار خوبی ندارند و در نور روز بر روی ایزو ۱۶۰۰ قرار خواهند گرفت.

ایزو خودکار (Auto ISO) یکی از قابلیت های بسیار خوب و مفید برخی دوربین های دیجیتال است. شما می توانید دوربین را روی مُد نوردهی دستی (M) قرار دهید و برای حفظ تعادل نوردهی ایزو را روی خودکار تنظیم کنید. البته ممکن است شرایط نوری یا تنظیمات شما (سرعت شاتر و دیافراگم) به نحوی باشد که دوربین ایزو را بیش از حد بالا ببرد که منجر به نویز در تصویر شود. اگر دوربین شما قابلیت تنظیم بیشینه (maximum) ایزو را در حالت ایزو خودکار داشته باشد، می توانید بیشترین ایزویی که مایلید دوربین از آن فراتر نرود (برای مثال ۱۶۰۰) را وارد کنید.

تنظیمات زیر به شما کمک خواهند کرد تا تمرکزتان فقط روی عکس باشد و تنها نگرانی شما این باشد که آیا شخصی در منطقه فوکوس شما هست یا نه:

دیافراگم خود را بر روی f/8 تنظیم کنید

در فاصله ابر کانونی فوکوس کنید

سرعت شاتر خودکار (مُد اولویت دیافراگم)، پایین تر از ۱/۱۲۵ ثانیه نروید

ایزوی خودکار، تنظیم کنید که بالاتر از ۱۶۰۰ نرود

یکی از نقاط قوت تنظیمات فوق انعطاف پذیری در تغییر شرایط نوری است. تصور کنید که دارید در یک ساختمان راه می روید، که از آنجا داخل تاریک تر از بیرون است، که فوق العاده آفتابی است.

اگر قرار باشد سرعت شاتر و ایزو را به صورت دستی تنظیم کنید، ممکن است یک لحظه ناب را از دست بدهید. در حالیکه دارید سرعت شاتر را تغییر می دهید، ممکن است وقت برای تغییر ایزو نداشته باشید و کنترل نوردهی را از دست بدهید. با این حال، اگر حداقل یکی از آنها خودکار باشد، این کار به صورت خودکار برای شما انجام می شود.

آموزش عکاسی خیابانی (بخش دوم) - تجهیزات عکاسی خیابانی

شما به عنوان یک عکاس خیابانی باید بتوانید با محیط اطراف خود ترکیب شوید. با ترکیب شدن در آن، شانس بهتری خواهید داشت تا مورد توجه قرار نگیرید و بتوانید لحظات کاندید را ثبت کنید. این بدین معنی است که تجهیزات شما باید کوچک و سبک باشند.

دوربین مناسب: سوال بزرگی که این روزها در مورد انتخاب دوربین مناسب عکاسی خیابانی مطرح است، در مورد انتخاب بین دوربین های DSLR یا بدون آینه است. توصیه ما برای عکاسی خیابانی، دومی است. استفاده از دوربین DSLR هیچ اشکالی ندارد، اگر این چیزی است که ترجیح می دهید یا در حال حاضر دارید. اما دوربین های بدون آینه کوچکترند و وزن کمتری دارند. ماجراجویی های عکاسی خیابانی شما بسیار لذت بخش تر خواهد بود اگر وقتی به خانه می رسید نبینید که بعد از یک روز تمام حمل کردن دوربینDLS، یکی از دست هایتان بلندتر از دیگری شده است! یک مزیت دیگر دوربین های بدون آینه این است که منظره یاب الکترونیکی (EVF) قبل از این که حتی دکمه شاتر را فشار دهید، ارائه دقیقی از نوردهی برای تصویر شما ارائه می دهد. 

اگر دوربین همراهتان نبود و برای عکاسی خیابانی احساس ضرورت کردید، هیچ اشکالی ندارد که از دوربین گوشی موبایلتان استفاده کنید.

یکی از تجهیزات مفید در عکاسی خیابانی لنزهای زوم است که مزایا و مشکلات خاص خود را دارد. شما با استفاده از یک لنز زوم می توانید به راحتی در فاصله های مختلف به عکس برداری بپردازید. و با زوم کردن می توانید از سوژه هایی که در دورست هستند نیز عکس های خوبی تهیه کنید. اما مشکل لنزهای زوم این است که بزرگ و سنگین هستند. سنگین بودن آن ها باعث می شود که در خیابان و موقع پیاده روی و سفر کمی با مشکل مواجه شوید و بزرگ بودنشان نیز توجه زیادی را به خود جلب می کند. در صورتی که شما در عکاسی خیابانی نیاز دارید که توجه افراد زیادی را به خود جلب نکنید تا بتوانید از آن ها یا سوژه های پیرامونشان در حالات عادی خود عکس برداری کنید.

از طرفی لنزهای معمولی، اگر چه عمق میدان شما را محدود می کنند اما کوچک تر و سبک تر بوده و می توانند کمک بیشتری در عکاسی خیابانی به شما بکنند.

چرا لنز های پرایم برای عکاسی خیابانی بهترند؟

 

لنزهای پرایم یک فاصله کانونی ثابت دارند و این به آن معناست که با این لنز ها نمیشود زوم کرد و به جای آن مجبورید که به سوژه نزدیک تر یا دورتر بشوید تا کادر دلخواهتان را پیدا کنید. این مسئله محدودیت هایی را به همراه دارد و بعضا میتواند خسته کننده باشد، اما مزیت هایی هم به همراه دارد.

لنزهای با فاصله کانونی ثابت (لنزهای پرایم)، به خاطر اینکه در تولید آنها از المان های کمتری استفاده شده است، اغلب کوچک تر و سبک تر از لنزهای زوم هستند و نتیجتا وقتی روی دوربین سوار میشوند، حجم چندان زیادی به آن نمی افزایند.

علاوه بر این، لنزهای پرایم معمولا عکس های شارپ تری تولید میکنند و به خاطر سادگی طراحیشان، از کیفیت بصری بهتری هم برخوردارند. به خاطر اینکه درون پرایم ها همه چیز ثابت است و نسبت به لنزهای زوم لایه های کمتری از عدسی در ساخت شان به کار رفته است، نور با کیفیت بهتری به سنسور تابیده میشود (با افت کم تر).

دیافراگم این لنزها (مثلا f/0.95) معمولا باز تر از لنزهای زوم است که اغلب بیشینه دیافراگم f/2.8 دارند. مزیت این دیافراگم باز تر، این است که نتیجتا میتوانید به عمق میدان کمتری دست بیابید که برای پرتره خیابانی ایده آل است به خاطر اینکه میتوانید سوژه را از پس زمینه کاملا جدا کنید (پس زمینه را کاملا مات کنید).

مزیت دیگر آن این است که میتوانید در نور کم و بی سه پایه، بدون نیاز به بالا بردن بیش از حد ISO که سبب پایین رفتن کیفیت عکس میشود و یا پایین آوردن سرعت شاتر که میتواند عکس را خراب بکند، میزان نور بیشتری به سنسور برسانید.

 

آموزش عکاسی خیابانی (بخش اول)

عکاسی خیابانی (به انگلیسی: Street Photography) به عنوان بدنه هنر عکاسی، صحنه‌هایی از زندگی روزمره مردم را سوژه اصلی خود قرار می‌دهد. خیابان‌ها، پارک‌ها، مساجد، محل‌های خرید و مراکزی که مردم گرد هم می‌آیند، محل اصلی تهیه عکس‌های خیابانی است. هر چند این عکاسی شاخه‌ای از عکاسی مستند به‌شمار می‌آید اما از بعضی لحاظ با هم متفاوت هستند از جمله اینکه هدف اصلی عکاسی خیابانی به تصویر کشیدن مردم است و نه پوشش یک اتفاق. در واقع این شاخه از عکاسی آیینه‌ای است در برابر مردم که گاهی نیز با شوخ‌طبعی یا لحنی طعنه‌آمیز پیام‌های سیاسی یا اجتماعی را منتقل می‌کند که در چنین شرایطی به عکاسی مستند نزدیک می‌شود. سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۰ نقطه اوج و شکوفایی [[تاریخ عکاسی]] خیابانی است.

هر عکسی را که در فضای عمومی گرفته شود می‌توان در ژانر عکاسی خیابانی قرار داد »، فارغ از آنکه این عکس در خیابان ثبت شده یا در یک موزه، اتوبوس یا بازارچه و یا …

به عنوان ابتدایی‌ترین تعریف، عکاسی خیابانی یک عکاسی بی پرده از موقعیت‌های عمومی است. در اصطلاح عکاسی، بر عکس ظاهر کلمه، «خیابانی» به معابر محدود نمی‌شود. این کلمه و نوع برای هر مکان عمومی به کار می‌رود. عکاسانی مانند هلن لویت، گری وینوگرند، تونی ری جونز، رکوبیر سینک، دائیدو موریاما و جوئل میروویتز روش‌های مختلفی در عکاسی خیابانی دارند، و در چند دهه اخیر این اصطلاح بیشتر مطرح و به کار برده می‌شود. رسان‌های اخیر مانند Street Photography Now, HCSP, اینستاگرام و انجمن آنلاین خیابانی این قلمرو را به روشی قابل فهم گسترش داده‌اند و عکاسی خیابانی را به سطح جدیدی از محبوبیت رسانده‌است. نظرات و رویکردها متفاوت است، اما اساساً عکاسی خیابانی تصویری از زندگی واقعی است که با آگاهی از زیبایی‌شناسی بصری القا می‌شود.

نکته مهم مکانی است که عکاس در آن‌جا عکس خود را ثبت کرده، تفاوتی ندارد مسقف است یا خیر؟، تنها کافی است آن محل فضای عمومی باشد.

بسیاری از ما حس خستگی ناشی از دیدن عکس‌های پر زرق و برق مجله وار که روزانه با آن‌ها روبرو می‌شویم را تجربه کرده ایم. عکس‌های پرتره‌ای که به صورت اتفاقی در خیابان‌ها گرفته شده‌اند می‌توانند همان اصالتی که بسیاری از ما در جستجوی آن هستیم را زنده کنند و بار دیگر به ما یادآوری کنند که سوژه‌های واقعی در اطراف ما هستند.

پرتره خیابانی سهم عمده‌ای در عکاسی خیابانی و مستند سازی دارد. امروز، می‌خواهم راجع به پرتره خیابانی نکاتی را یادآور شوم. البته باید هشدار بدهم که بعضی نکاتی که از آن صحبت خواهم کرد، برای عکاسان خانم نسبت به آقایان کارآیی بهتری خواهد داشت!

به عنوان یک عکاس خیابانی قرار است که این طرف و آن طرف بروید و در موقعیت های ناگهانی عکس های فوری بگیرید برای اینکار لازم است که وسایل تان سبک و کوچک باشد.

افراد ناشناس نقش مهمی را در عکاسی خیابانی بازی می‌کنند. با کمک آن‌ها می‌توانید روایت‌هایی جذاب ایجاد کنید و بیننده را به خیال‌پردازی وادارید. ولی اگر تازه به عکاسی خیابانی روی آورده‌اید ممکن است برای عکس گرفتن از غریبه‌ها به قدر کافی اعتماد بنفس نداشته باشید.

بسیاری از عکاسان خیابانی به دنبال صحنه‌هایی می‌گردند که یک حس آنی یا واکنش بصری را به وجود بیاورد، مخصوصاً از طریق شوخی یا شیفتگی مبهم، عحیب و غریب یا اتفاقات فراطبیعی. یک سری عکسهای خیابانی ممکن است دنیای دیوانه کننده ای را نشان دهد. شاید این یک دنیای رؤیایی باشد. یا مبهم، یا تاریک، یا ظریف، یا مرموز. تناقضی که این صفات ممکن است در صحنه‌هایی که در روزمره‌ترین و واقعی‌ترین مکان، «خیابان» یافت شود، بی‌نهایت جذاب است.

عکاسی خیابانی رپورتاژ نیست. برای عکاس خیابانی هیچ وظیفه ای برای مستند کردن موضوعی خاص وجود ندارد. نگرانی اصلی زندگی به‌طور کلی و کاهش آن در فریم‌هایی است که به تنهایی و بصری اتفاق می‌افتد. این امر به انتخابی دقیق از عناصر بصری نیاز دارد تا از تا از ترکیب نهایی خارج یا به آن اضافه شود، و توجه فوق‌العاده را به لحظهٔ انتخاب شده برای نوردهی می‌طلبد. این دو عامل در ابتدا ممکن است برای همه نوع عکاسی، جهانی به نظر برسند، اما در عکاسی خیابانی بسیار حیاتی هستند، زیرا تنها با این ابزارها عکاس خیابانی معنا را بیان می‌کند. هیچ تنظیم یا نوردهی، زمان آماده‌سازی کم، و به صورت ایده‌آل هیچ پیش فرضی وجود ندارد. این فرایند مبتنی بر دیدن و واکنش نشان دادن، و همچنین با استفاده از تفکر، با یکدیگرعمل می‌کنند. برای بسیاری از عکاسان خیابانی این یک تجربه مبهم است و برخی گزارش می‌دهند که هنگام مشاهده دقیق رفتار دیگران، کنترل خود را از دست می‌دهند، که این درگیری عاطفی آنهاست.

هنگامی که به درستی تمرین شود، همان‌طور که کولین وستربک در بایستندر نوشته‌است، "یک نوع عکاسی است که چیزی مهم و طبیعت کلی اعتدال، دربارهٔ اینکه چه چیزی دربارهٔ محصول یک تصور خاص است، را می‌گوید. ترکیب این ادوات، یک دوربین و سوژه، خیابان، یک نوع عکس را ارائه می‌دهد، به روشی که پرتره‌های معمولی، مناظر تصویری و انواع دیگر ژانرها اینگونه نیستند، و فقط مختص به عکاسی است.

نکات مهم در عکاسی خیابانی

- پس‌زمینه‌ی مناسب در عکاسی خیابانی: در عکاسی خیابانی پس‌زمینه‌ی مناسب به اندازه‌ی خود سوژه‌ی اصلی اهمیت دارد. برای شروع عکاسی خیابانی ابتدا یک پس‌زمینه‌ی مناسب پیدا کنید و سپس منتظر بمانید تا شخصی از برابر آن عبور کند. انواع دیوارها می‌توانند انتخابی مناسب برای پس‌زمینه باشند. برای مثال می‌توانید از دیوارهای آجری، دیوارهای سیمانی، دیوارهای سفید، دیوارهایی با دیوارنوشته‌های شهری یا دیوارهای تبلیغاتی با تصاویر و نوشته‌های بزرگ استفاده کنید. بیلبوردها و ساختمان‌های زیبا که ستون‌ها و طاق‌هایی چشم‌نواز دارند هم گزینه‌های خوبی هستند. همچنین کوچه‌های باریک می‌توانند حس پرسپکتیو را با قدرت زیاد در کادر نمایش دهند. اگر از نقطه‌ای مرتفع عکاسی کنید حتی می‌توانید سطح زمین را به‌عنوان پس‌زمینه‌ی عکس به کار ببرید.

-  حفظ فاصله در عکاسی خیابانی: اگر عکاسی خیابانی از غریبه‌ها بدون کسب اجازه برایتان دلهره‌آور است می‌توانید برای غلبه بر استرس از فاصله‌ای دورتر از آن‌ها عکس بگیرید. اگر از مردم فاصله داشته باشید به احتمال زیاد متوجه عکس گرفتن شما نخواهند شد. این شیوه همچنین باعث می‌شود به مراتب کمتر به حریم دیگران وارد شوید و عکس‌های خیابانی شما عنصر احتیاط و ناشناس ماندن سوژه را حفظ کنند.

عکاسی HDR

اگر در تنظیمات دوربین گوشی‌تان گشتی زده باشید، احتمالا چیزی به نام HDR را دیده‌اید. HDR مخفف عبارت High Dynamic Range است که فعال کردن آن کمک می‌کند در بعضی شرایط عکس‌های بهتری بگیرید، اما لزوما این طور نیست که همیشه عکس‌های شما را بهتر کند. ابتدا بیایید با HDR و نحوه کار آن آشنا شویم.

زمان هایی پیش می آید که دوربین بر خلاف انتظار به خوبی نمیتواند نورسنجی کند. این مشکل معمولا زمانی پیش می آید که تفاوت نوری نقاط تاریک و روشن در محدوده سوژه زیاد باشد. چشم انسان قادر است که مناطق تیره و روشن و تفاوت نوری را به خوبی از هم تفکیک کند. ولی برای حل این مشکل در دوربین تکنیک HDR را قرار دادند.

روش‌های مختلفی برای خلق تصاویری که HDR نامیده می‌شوند وجود دارند. روش‌های معمول ایجاد تصاویر، رنج دینامیکی پایین‌تری نسبت به آنچه چشم انسان می‌تواند ببیند دارند. این روش‌ها عکاسی «استاندارد» یا «رنج دینامیکی پایین» نامیده می‌شوند. 

روش‌ها و ترفندهایی برای رفع این محدودیت وجود دارند و این روش‌ها گاهی اوقات روش‌های عکاسی HDR نامیده می‌شوند. این روش‌های خاص معمولاً ترکیبی از روش‌های قدیمی و پیش‌پاافتاده از ترکیب دیجیتالی تصاویر است. همچنین فرمت تصویر «رنج دینامیکی بالا» و فضاهای رنگ خاص آن وجود دارد که رنج‌های وسیع‌تری نسبت به سایر فرمت‌های استاندارد ارائه می‌کند و قادر است جزییات عالی در سایه و همچنین روشنایی ثبت کند. این فرمت‌ نیز به درستی HDR نامیده می‌شود و ربطی به روش‌هایی که قبلاً ذکر کردیم ندارد. این تصاویر معمولاً به وسیله تجهیزاتی که ذاتاً HDR هستند، گرفته می‌شوند. امروزه وقتی صحبت از تصویربرداری HDR می‌شود، منظور اغلب عکاسان روش ترکیب کردن داده‌های تصاویر با نوردهی‌های مختلف برای خلق یک عکس با جزییات بالاتر از محدوده‌های عکس‌های نرمال است.

ترفندهای عکاسی HDR 

• برای بدست آمدن نتیجه بهتر سعی کنید از سه پایه استفاده کنید.
• برای جلوگیری از ایجاد لرزش بهتر است از کابل شاتر استفاده شود.
• همیشه سعی کنید از فرمت RAW در عکاسی استفاده کنید. همینطور در این مورد.
• در هنگام عکس برداری حتما از حساسیت ایزو و دریچه دیافراگم ثابت استفاده کنید.
• برای بدست آمدن عکسی یکدست بهتر است کادر خود را تغییر ندهید.
• سیستم فوکوس دوربین خود را روی حالت continuous قرار دهید.
• بهتر است سوژه های ثابت را برای به کار بردن این تکنیک مورد استفاده قرار دهید.
• بدست آوردن عکس HDR بسیار ساده است. اما مانند هر کار دیگری که تازه شروع به یادگیری آن میکنید نیازمند تمرین و تلاش زیاد است.

موارد لازم برای ایجاد یک تصویر  HDR

• دوربینی که قابلیت تنظیم میزان نوردهی (اندازه دیافراگم) را داشته باشد. اگر دوربینی داشته باشید که بتواند از یک منظره و کادربندی واحد با نوردهی های متفاوت چندین عکس بگیرد بسیار بهتر است.
• سه پایه. هنگامی که قصد ثبت چند عکس از یک منظره را دارید، بهتر است از سه پایه استفاده کنید تا وضعیت دوربین ثابت و کمترین حرکت را داشته باشد.
• منظره هایی با کنتراست بالا. اچ‌دی‌آر در این حالت ها بسیار عالی است. عکاسی اچ‌دی‌آر از یک کارت توسی همانی است که عکس معمولی است. اما عکاسی از منظره های طبیعت زیر نور آفتاب یا ابرهای صاعقه‌دار صحنه هایی هستند که در حالت اچ‌دی‌آر بهترین نتیجه را خواهند داشت.
• شاید به برخی نرم افزارهای اچ‌دی‌آر نیز نیاز داشته باشید. به طور مثال، می توانید از Photomatix استفاده کنید. این نرم افزار امکان تولید عکس ها از حالت سورئال تا بسیار چشمگیر و عالی را به کاربر می دهد.
• برای یادگیری استفاده از این گزینه به زمان هم نیاز دارید. هیچ کاری با معجزه پیش نمی رود. باید تمرین زیادی داشته باشید. عکس های اچ‌دی‌آر هم همچون دیگر قابلیت های دوربین به تکرار و تمرین زیاد نیاز دارد.

گوشی‌هایی که دو عکس در اختیار ما قرار می‌دهند تا خودمان انتخاب کنیم. خوشبختانه بیشتر گوشی‌هایی که قابلیتی به نام HDR دارند، دو عکس که یکی حاصل استفاده از HDR است و دیگری یک عکس عادی است، به ما ارائه می‌کنند و می‌توانیم بهترین عکس را انتخاب کنیم. البته اگر زمان کافی برای بررسی عکس‌ها نداشته باشیم، بهتر است با توجه به منظره و سوژه‌ای که از آن عکس می‌گیریم، بهترین تنظیمات را انتخاب کنیم و در مورد HDR تصمیم بگیریم. لذا استفاده از نکات گفته شده مفید واقع می‌شود.