فتوژنیک در عکاسی

امروزه که افراد در فضای مجازی هر دقیقه در حال به اشتراک گذاشتن عکس های خود با دوستان و آشنایان هستند بحث فتوژنیک بودن بیشتر اهمیت پیدا میکند, همه دوست دارند در عکس ها خوب بیوفتند و به نوعی خوش عکس باشند اما چگونه؟ حتما شما هم اطراف خود کسانی را دیده اید که بسیار فتوژنیک و خوش عکس هستند, آن ها چطور در همه عکس ها خوب میافتند؟ راز آن ها در خوش عکس بودن چیست؟ برای فتوژنیک شدن رازها و تکنیک هایی وجود دراد که کمتر کسی از آن ها باخبر است

چهره ی فتوژنیک بر گرفته ای از لغت فرانسوی Photogenique است و به معنای چهره ای دارای قابلیت های ویژه برای عکاسی یا سینماست. البته این چهره ها ذاتاً فتوژنیک نیستند. بلکه ترفندهای فتوژنیک را می شناسند. 

تعریف فتوژنیک

این لغت را بارها بارها از زبان فامیل، آشنایان و … شنیده ایم که میگویند«فلانی خوش عکس یا فتوژنیک است.» حالا باید بدانیم فلانی چگونه خوش عکس است؟

کسانی که مدام در حال سلفی گرفتن از خودشان هستند، در مقایسه با دیگران  جلوتر می باشند. چون این افراد با زوایای مختلف کار می کنند و می دانند چگونه ژستی را با چه زاویه ای از دوربین با هم داشته باشند.

اصطلاح "فتوژنیک" (خوش عکس) که بیشتر در مورد اشخاص به کار می‌رود، در کودکان صادق‌تر است. اندام دوست‌داشتنی کودکان و حرکات زیبای آنها، اگر با هوشمندی و دقت عکاس ثبت شود اثر دلنشین و با احساسی را می‌آفریند.

اندام مورب کودکان این عکس با خم شدن به سمت محیط خارجی، میل آنها برای ورود به دنیای روشنایی‌ها را نشان می‌دهد. محیط و طبیعت پیرامون، سنخیت جالبی با این دو شخصیت دارد و خروج از بخش تاریک آن برای رسیدن به روشنایی‌ها، هماهنگی‌ بیشتری را موجب می‌شود.

تیپ و لباسهای کودکان به شکلی است که پس از گذشت بیش از 60 سال از گرفتن عکس، هنوز دارای مابه‌ازای امروزی است و آنچنان با لباسهای کودکان دنیای جدید در تضاد نیست. همین امر بر ماندگاری و جاودانگی آن در عین بی‌زمانی، یاری رسانده است.

حضور دختر و پسر (زن و مرد) بر تمثیلی شدن آنها به مثابه‌ی آدم و حوا، کمک می‌کند. با این تفاوت که برعکس هبوط انسان، اینان از دنیای تیره و تار به جهانی پر از نور و آزادی وارد می‌شوند.

امید و حرکت در اثر موج می‌زند. بیینده با آسودگی خیال و بدون نگرانی به رفتن آنها از دنیای تاریک بزرگترها می‌نگرند و حتی ممکن است به سرنوشت کودکان در عکس نیز غبطه بخورد.

شاید عکاس در میان خیل عکسهایی که از جنگ جهانی دوم گرفته و یک سال پس از جنگ (زمان گرفتن این عکس)، هم بارقه‌هایی از امید را بعد از ثبت آنهمه وحشیگری و کشتار، نوید می‌دهد و هم کوچ کودکان از دنیای پر از آتش و خون بزرگسالان را به ما گوشزد می‌کند. همین برداشت است که نگرانمان می‌کند.

اغلب در سایر تصاویر هنری دیده‌ایم که کودکان به هنگام جدایی از بزرگترها نیم‌نگاهی از تمنا و التماس به پشت سر خود دارند و یا حالات بدنهایشان به عقب کشیده می‌شود، اما این عکس با آشنایی‌زدایی مستتر در خود به بیننده‌ی بزرگسال تلنگر می‌زند که خروج آنها بیشتر به فراری شبیه است که معمولاً کودکان سرخورده از رفتارهای نامهربانانه‌ی بزرگترها در سکوت و به آرامی انجام می‌دهند و در بیرون خانه گم می‌شوند.

اینچنین است که با این عکس گرفتار خوف و رجا شده و در درون بدون بروز عکس‌العملی خاص به شماتت و سرزنش خود مشغول می‌شویم. این احساس دوگانه ما را بیش از گذشته سرگردان کرده و به فکر فرو می‌برد.

دخترک گویی خواهر پسرک است که بدون نگرانی و دست در دست او و با نگاهی به جلوی پای خود با اندامی موازی با پسر گام بر‌می‌دارد. نسبت خونی آنها و یا درد و هدف مشترکشان هماهنگی فوق‌العاده‌ای را در تصویر نشان می‌دهد که تنها می‌تواند در رفتار دوستان و دلدادگان واقعی بروز و ظهور پیدا کند.

نگاه تعقیب‌کننده‌ی دوربین این حس را القا می‌کند که عکاس به عنوان بیننده حاضر و زنده‌ در عکس به جز ثبت پنهانی ماجرا جرات و توان بازدارندگی آنها را ندارد.

اگر ما جای عکاس بودیم و اگر یارای حرکت نداشته و زمین‌گیر می‌شدیم، برای دنیای بدون کودک و دنیای عاری از محبتها و لبخندهای صادقانه، عمیقاً می‌گریستیم و ... گریه می‌کنیم.

15 تکنیک برای فتوژنیک و خوش عکس شدن در عکاسی ها

نکاتی که در صورت رعایت کردن آنها می توانید حتی از افراد فتوژنیک بهتر به نظر برسید و اینستاگرام و شبکه های اجتماعی خود را پر از عکسهای خوب و زیبا از خود نمایید. بسیاری از این نکات همچنین می توانند در عکاسی صنعتی و عکاسی تبلیغاتی از محصولات و اشیاء نیز به کار گرفته شوند.

اگر در بیشتر مواقع چشم های شما در عکس ها بسته است، دقیقا قبل از عکاسی چشم هایتان را به آرامی باز و بسته کنید. این کار کمک بسیار زیادی در خوش عکس شدن و فتوژنیک شدن شما در عکسها خواهد داشت و با این ترفند لازم نیست از این به بعد نگران این مشکل باشید.

 برای پنهان کردن چین های زیر چانه (غبغب)، گردن خود را کمی به جلو تر از بدنتان بیاورید یعنی صورت شما به جلو متمایل شود، به خاطر داشته باشید که این کار را کاملا نامحسوس و با ظرافت انجام دهید، در ضمن چانه خود را کمی هم به پایین خم کنید باز هم سعی کنید در انجام این کار اغراق نکنید. این کار تاثیر بسیار زیادی در فتوژنیک بودن و خوش عکس شدن شما دارد.

از هارمونی و توازن آرایش خود نسبت به پوستتان اطمینان حاصل کنید، فیونا استایلز، آرایشگر و استایلر صورت هیل بری، جسیکا جاستین و الیزابت بنکز در فرش قرمز می گوید: زمانی که آرایش شما نسبت به رنگ پوستتان روشن تر باشد در هنگام عکاسی و فلاش عکاسی بسیار بیش از حد دیده می شود، پس لایه نازکی از همان رنگ را به گردن و سینه خود نیز اضافه کنید تا تضاد غیر قابل قبولی و بی نظمی در عکس نمایان نشود، این مورد در بر عکس آن نیز صادق می باشد و هردوی آنها به فتوژنیک بودن شما آسیب خواهند زد

 به عکسهایی که از خودتان گرفته اید و دوستشان دارید توجه کنید! صورت و اندام شما از کدام زاویه خوش عکس می شوید؟ کدام لبخند شما دلنشین تر است؟ و سعی کنید مجددا همان عکس را با همان شرایط تکرار کنید همچنین از تکنیک قدیمی و کاربردی چسباندن زبان به سق دهان در هنگام خندیدن استفاده کنید تا دهانتان در هنگام خنده بیش از حد باز نشود تا در عکس بهتر دیده شوید، پیدا کردن بهترین استایل و زاویه یکی از رموز فتوژنیک بودن و خوش عکس شدن است.

چگونه در عکاسی فتوژنیک و خوش عکس باشیم

مطمئن شوید که موهایتان از درخشش کافی برخوردارند. در این زمینه می تونید از توصیه سرگ نورمانت آرایشگر موی جولیا بابرت، ریز ویتراسپون، جولیان مور و سارا جسیکا پارکر استفاده کنید، زدن اسپری های مو بهترین راه برای درخشان کردن موها در لحظه آخر است.

 قبل از گرفتن عکس برای چند ثانیه مستقیم به نور نگاه کنید، این کار مردمک چشمتان را کوچک می کند و از قرمز شدن چشمها در هنگام عکاسی جلوگیری می کند.

اگر رنگ چهره و پوست شما سفید است، در عکاسی سفید تر نشان داده خواهید شد، به منظور اجتناب از این سفیدی میتوانید از روش قدیمی، فشار دادن گونه ها استفاده کنید تا کمی قرمز شوند و صورتتان تخت و سفید به نظر نرسد، تلطیف و متوازن نمودن رنگ سفید پوست به غیر از مواقع خاص به فتوژنیک و خوش عکس شدن آسیب خواهد رساند.

در صورت امکان از اشک مصنوعی جهت درخشان تر کردن و درشت تر نمودن چشمها استفاده کنید. این مورد برای بعضی از صورتها بسیار مفید می باشد.

به جای مستقیم نگاه کردن به دوربین کمی صورت خود را به طرفین کج کنید البته تا جایی که هر دو چشم در تصویر به خوبی و کامل دیده شوند. اینکار باعث سه بعدی شدن و حجم دار شدن صورت می گردد.

ژست های سلبریتی ها و افراد معروف رو بگیرید: دست ها را در جیب هایتان بگذارید، بدن خود را کمی به چپ یا راست متمایل کنید و صورتتان را به سمت دوربین بچرخانید، این تکنیک سالهاست که توسط افراد معروف در هنگام عکاسی انجام می شود و استایل شما در عکسها را متحول خواهد نمود. افراد معروف و فتوژنیک و خوش عکس از اعتماد به نفس بالایی برخورداند و این موضوع در کیفیت نهایی عکاسی کاملا تاثیر گذار می باشد.

اجتناب از ناحیه های درخشان ناخواسته هنگام عکاسی، درخشش نرم و ملایم بسیار زیبا خواهد بود اما درخششی که مسبب آن خیسی عرق یا پوست روغنی باشد واقعا به زیبایی نهایی تصویرتان لطمه خواهد زد، برای از بین بردن این نقاط درخشان می توانید از پودرهای آرایشی به میزان کم بر روی آن نقاط استفاده کنید.

ایستادن مقابل دیوار سفید، صورت شما را سفیدتر و پر نور تر نشان می دهد، پس زمینه سفید کمک می کند تا وایت بالانس و (تشخیص رنگ) خودکار دوربین بهتر عمل کرده و عکاسی حرفه ای تر و سوژه فتوژنیک و خوش عکس ثبت می گردد.

سعی کنید تا حد امکان پایین تر از دوربین باشید، یعنی اگر شما از فردی که در حال عکاسی از شماست بلند تر هستید حتما با نشستن ارتفاع خود را کاهش دهید تا دوربین بالاتر از شما باشد.

نگه داشتن چیزی در دستان، ترجیحا اگر یک ماگ قرمز نباشد بهتر است، بلکه می توانید از گل و یا اشیایی استفاده کنید که به شما آرامش میدهند و روحیات و عواطف شما را نمایان می کنند.

این مورد آخرین مورد و یکی از مهمترین موارد فتوژنیک شدن و خوش عکس بودن است، سعی کنید در عکس های بیشتری حضور داشته باشید، افرادی که تصور میکنند که فتوژنیک نیستند و یا در هنگام عکاسی خوب به نظر نمی رسند، سعی می کنند در عکاسی های دوستان و خانواده حضور نداشته باشند، و این در حالی است که تنها تعداد ناچیزی از عکس هایی که از هر فردی گرفته می شوند زیبا و کامل هستند، پس افرادی که در عکس های کمتری حضور دارند شانس اینکه عکاسی خوبی از آنها صورت گیرد را از بین می برند.

مینیمالیسم در عکاسی

در هنر های تجسمی (مثل مجسمه سازی، نقاشی، عکاسی و…)، مینیمالیسم (minimalism) یک سبک یا رویکرد است که هنرمند سادگی را اساس خلق آثار خود قرار می دهد. یعنی از روش های ساده و خالی از پیچیدگی استفاده می کند – که یکی از مهم ترین آن ها، کاهش المان های بصری می باشد. مینیمالیسم در زبان فارسی، «ساده گرایی»، «هنر کمینه» یا «کمینه گرایی» نیز نامیده می شود. 

در عکاسی، مینیمالیسم یک بیان یا شرح بصری واضح است – همان ساده تر کردن درک عکس که در بالا اشاره کردیم. داستان عکس ساده می شود، المان ها کاهش می یابند، و فضای تمیز اضافه می شود. 

این سبک هنری، اجزاء ساده مانند رنگ، شکل، بافت و خطوط را به طور کامل ترکیب می کند.

همچنین قصد دارد تا چشم مخاطب، سوژه را کاملا ببیند.

هنرمندان یا آزادی این نوع سبک را می پذیرند و یا به دلیل عدم ثبات و قانون کلی، آن را نکوهش می کنند.

این تفاوت در عکاسی به خوبی تعریف نشده است، به طوری که معمولا همیشه می توانید یک لحظه از زندگی واقعی را ثبت کنید، اما هرگز یا خیلی کم، یک عکس مینیمالیستی می تواند از عناصر ذکر شده استفاده کند تا تأثیر بسیار قوی بر روی بیننده ایجاد کند.

کم، در عکاسی مینیمالیستی یه معنای «زیاد» است .

کم به معنی ناخوشایند نیست و همچنین ساده به معنی خسته کننده نیست. شاید برخی از افرادی که برای اولین بار بخواهند عکاسی مینیمالیستی را امتحان کنند، این پیش داوری ها را داشته باشند.

یک طرح رنگی خیلی خوب و یا یک سوژه واحد در مقابل یک پس زمینه خالی ممکن است ساده به نظر بیاید، اما این کنتراست است که قدرت بیشتری به سوژه و مفهوم بیشتری به طرح رنگی می دهد. مهم این است که بدانید، فریم شما قرار است چه باشد و چه چیزی در تصویر نهایی قرار خواهد گرفت. همیشه برای این کار وقت بگذارید و بعدا عکس ها را کراپ کنید (برش دهید)، زیرا ریتم و حال و هوای عکس های مینیمالیستی در هنگام تغییر اندازه حتی کم نیز، تغییر می کند. فقط یک نمونه از هر جزئیات مهم است، حتی در مینیمالیسم.

ترکیب‌های مینیمال یکی از بهترین راه‌ها برای گرفتن یک عکس زیبا می‌باشد. عکس‌های ساده معمولا زیباترین و جذاب‌ترین عکس‌ها می‌باشند. در این نوع تصاویر با استفاده از فضای خالی اطراف سوژه تمام تمرکز عکس را متوجه سوژه می‌کنید.  این سبک از عکاسی با طرح یک چالش با  تنطیم یک یا دو عنصر و حذف تمام اضافات در کادر به بیان یک موضوع  و پیام می پرداد.

در تعاریف آمده است که اساس هنر مینیمال خلاصه گرایی در فرم و تاکید بر محتوا ی اثر است و پیش از آنکه به احساسات شخصی و بیان آنها علاقه مند باشد،سعی دارد از قوانین فیزیک و ریاضی و استعاره و نشانه در خلق آثار استفاده کند.

بنابراین می توان عنوان کرد که یک مکتب هنری است، مکتبی که اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان روش‌های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی و یا شبه فلسفی بنیان گذاشته‌است.

با حذف بی نظمی های موجود در عکس، افراد غیر ضروری و دیگر عوامل بی نظم کننده تصویر، شما تمام عوامل بالقوه را از بین برده و باعث می شوید که درک عکس برای بیننده ساده تر شده و راحت تر بفهمد که تمرکز اصلی شما در عکس چه چیز یا چه کسی بوده و همچنین شما می خواهید چه هدفی را در عکس بیان کنید.

عناصر مختلفی می‌توانند سوژه خوبی برای عکاسی مینیمالیستی باشند. چیزی که در این نوع عکاسی مهم است، عناصری است که در اطراف سوژه قرار دارند. هدف عکاسی مینیمالیستی ایزوله کردن سوژه اصلی می‌باشد و یکی از راه‌های انجام این کار این است که در اطراف سوژه فضای خالی زیادی وجود داشته باشد.

آسمان را نگاه کنید و دنبال عناصری بگردید که به راحتی بتوانید آن‌ها را از فضای آزاد اطراف جدا کنید و فقط آسمان در پس زمینه عکس قرار داشته باشد. برای این کار می‌توانید از ساختمان‌های بلند، پل، تابلو، تیر چراغ برق، شاخه درخت و یا درخت ها استفاده کنید.

 همچنین می‌توانید هرچیزی که به نظر شما جالب می‌آید را هم از روی زمین بردارید و رو به آسمان بگیرید. قبل از اینکه عکس بگیرید هم مطمئن شوید که چیز دیگری داخل عکس شما نباشد.

در عکاسی مینیمالیستی شما به دنبال یک عکس مرتب هستید. این نوع عکس می‌تواند براساس موقعیت و اینکه چگونه سوژه خودتان را تنظیم می‌کنید متفاوت باشد. از این رو در این مقاله، ده روشی که می‌توانید عکس‌های مینیمالیستی فوق العاده‌ای بگیرید را مورد بررسی قرار می‌دهیم. توجه داشته باشید حتما لازم نیست دوربین عکاسی داشته باشید این روشها با موبایل هم قابل استفاده هستند.

نکات مهمی که در عکاسی مینیمال استفاده میشود شامل موارد زیر است:

1. سادگی در تصویر

2. تکرار و سریالی بودن عناصر عکس

3. استفاده از اشکال هندسی

4. کاهش اشیا در تصویر

5. دوری از موضوعات سیاسی،اجتماعی،اقتصادی و دیگر موضوعات گسترده و پیجیده

6. ابراز منظور و مفهوم به شکل مستقیم

استفاده از فضای منفی برای ترکیب بندی در عکاسی مینیمال

همانند سایر سبک های عکاسی، استفاده خوب از ترکیب بندی، یک مزیت خوب در این سبک محسوب می شود.

فضای منفی، می تواند بسیار مهم باشد.

فضای منفی، فضای اطراف و بین سوژه ها است، یعنی جایی که “هیچ چیز” وجود ندارد.

اغلب در سایر سبک های عکاسی، فضای منفی نادیده گرفته می شود، اما در عکاسی مینیمالیستی اینگونه نیست و بسیار مورد توجه قرار دارد.

در این سبک، فضای منفی به اندازه سوژه مهم است، اغلب حتی بیشتر از آن. بنابراین، یکی از رایج ترین اشتباهات یک عکاس مینیمالیستی می تواند نادیده گرفتن فضای منفی و فوکوس بیش از حد بر سوژه باشد.

همبستگی بین سوژه و پس زمینه، داستان و مفهوم عکس را بیان می کند. هم سوژه و هم محیط اطراف مهم هستند. به عنوان مثال، اگر می خواهید از یک حشره عکاسی کنید و شات (عکس) شما تنها شامل آن حشره و یک پس زمینه تک رنگ خالی است، بزرگنمایی یا زوم را امتحان کنید تا ببینید که چگونه فضای منفی بر داستان و موضوع عکس تاثیر می گذارد. این امر می تواند به معنای تاکید بیشتر بر حشره باشد، حتی اگر در عکس شما کوچکتر دیده شود.