عکاسی پُرترِه، شاخهای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری میشود. پرتره، در واقع به نقاشی یا عکس یا تصویری از صورت یک شخص گفته میشود که بوسیله این تصویر قصد دارند ماهیت یا شخصیت شخص را نمایش دهند. پرتره در لغت به معنی تصویر، نقاشی، مجسمه، پیکره و …. است و در شکل اختصاصی آن به مجسمه ی صورت، تصویر صورت، عکس صورت و مجسمه ی نیم تنه، اطلاق می شود.
تاریخچه عکاسی پرتره و آتلیه، به اواسط قرن دوازده شمسی بر می گردد. در آن زمان، افراد مجبور بودند به روش daguerrerptype (یک روش عکاسی قدیمی که با استفاده از صفحات نقره ای حساس به ید و بخار جیوه انجام می شد) عکس بگیرند اما با ظهور عکاسی پرتره، همه این موانع برداشته شده و عکاسی پرتره محبوبیت زیادی پیدا کرد. در این نوع از عکاسی پرتره، افراد در مقابل یک زمینه روشن نشسته و بالای سرشان نور ملایمی که از پنجره می تابید را منعکس می کردند. با گذشت زمان و پیشرفت تجهیزات مختلف عکاسی، زمان نشستن در برابر دوربین کاهش یافته و حتی عکاسی در بیرون از استودیو نیز انجام می گرفت.
انواع عکاسی پرتره:
1. پرتره تمام قد: کادر مناسب این سبک اغلب مستطیل عمودی است.
2. پرتره پرسنلی: ادارات و دوایر دولتی، مدارس، راهنمایی و رانندگی، مدارس، ثبت احوال بیشترین نیاز را به عکس پرسنلی دارند.
3. پرتره هنری: اغلب مورد استفاده هنرمندان، بازیگران، نویسندگان و ... قرار می گیرد.
4. پرتره سیاسی: در این سبک از پرتره، از نماد های ملی میهنی و بومی میهنی استفاده های فراوان می شود.
5. پرتره تبلیغاتی: بیشتر مصارف تجاری دارد.
6. پرتره خانوادگی: مناسبت های خانوادگی، مسافرت ها و جشن ها موارد اصلی این سبک به شمار می آید.
معمولاً فاصلههای کانونی لنزهای مورد استفاده برای عکاسی پرتره بخاطر بار روانی لنزهای واید و نرمال (بسیاری از افراد در هنگام قرار گرفتن در مقابل دوربینهای عکاسی یا فیلمبرداری دچار انقباض در عضلات صورت خود میشوند به گونهای که نوعی اضطراب در چهره آنها نمایان میشود، بنابراین با استفاده از لنزهای تله و فاصله گرفتن از سوژه این مشکل تا حد قابل توجهی کاهش مییابد)، از دو برابر نرمال به بالا و بخاطر کاهش شدید عمق میدان وضوح در لنزهای تله بلند، کمتر از چهار برابر لنز نرمال است. بهتر است عکسهای پرتره را با عمق میدان کم (یعنی با دیافراگم باز) تهیه کرد تا پس زمینه محو شود و سوژه با تأکید بیش تری دیده شود.